Pepijn tigges

Meedoen aan de Qualifying Series (QS) is als een perfecte barrel na uren dobberen en paddelen in het koude water. Een beloning voor al die jaren keihard trainen en daar lig je dan. Rechts van je ligt een pro, links van je peddelt een toekomstige pro een golf in en jij moet je hoofd koel houden. Onze eigen Scheveningse Pepijn had hier geen moeite mee: “Ik had niks te verliezen, dus zenuwachtig was ik eigenlijk niet.”
 
From the start
 
Pepijn Tigges (21) is afgelopen zomer afgereisd naar Portugal om daar deel te nemen aan de QS van de World Surf League. Een plek in deze heat is al een mijlpaal op zich. Precies met deze gedachtegang lag Pepijn die dag in het water. In de veronderstelling dat hij het toch niet ver zou schoppen, hield hij de pro’s veel beter bij dan verwacht. Jammer genoeg werd hij vijf minuten voor het eindigen van de heat ingehaald en moest hij met een verschil van 0,2 toch de wedstrijd verlaten. Na deze ervaring is Pepijn alleen maar meer stoked geworden voor internationale wedstrijden, maar hoe is hij van de Scheveningse zee gekomen tot waar hij nu is?
 
Tekst: Bodil Tummers 2018
 
“Hij sprong zo uit z’n buggy en rende naar de vloedlijn. Honderd meter naar links, honderd meter naar rechts, zo opgewonden om de zee te zien. We waren hem wel voor driekwartier kwijt.” De ouders van Pepijn waren flabbergasted dat hij op zo’n jonge leeftijd al zo gebiologeerd was door de zee. Het was een van de eerste momenten, waarbij hij zijn liefde voor de zee kenbaar maakte. Dat hij later de sterren van de hemel zou surfen op deze zee, was nog voor niemand duidelijk. Sterker nog het eerste boardje waar Pepijn mee aan de slag ging op zijn zevende, was geen surfboard, maar een skimboard. 
 
Zijn vader kon het nooit goed uithouden binnen, dus in de zomer waren Pepijn en zijn vader erg vaak op het strand te vinden. Tussen alle toeristen en ‘Oh Oh Cherso’ types ontmoette zijn vader hier Maurice Kolijn van het toenmalige M-Sports. Dit was nog een kleinschalig surfschooltje, gelegen in een containertje op Noord, maar daarom niet minder bijzonder. Het was namelijk deze surfschool, waarbij Pepijn het skimboarden omruilde voor het golfsurfen en zijn eerste surfles kreeg. Daarna begon zijn interesse al gauw te groeien. 
 
Op zijn achtste kocht hij dan wederom bij M-Sports zijn eerste plank en pak en als echte cook moest dit natuurlijk een BIC-boardje zijn. Ook zijn pak was niet van hoge kwaliteit. Er zaten verschillende gaten in, waardoor Pepijn sneller in contact kwam met de koude Noordzee dan hem lief was. Toch hield het hem niet tegen en hij groeide als surfer. Al snel werd de surfleraar niet meer dan een oppas op zee voor hem. “De weg naar het strand kan ik me nog goed herinneren: board achterin en als je er bijna was al opstaan om te kijken of je de zee kon zien. Ondertussen wist je heel goed dat dit nog niet kon, omdat je eerst nog een heuvel op moest rijden.” Een ribbeltje in het water was voor Pepijn al genoeg reden om met zijn plank naar de vloedlijn te rennen.
                
Zo’n anderhalf jaar heeft Pepijn met veel plezier op zijn BIC-board gesurft, maar de drang naar andere boardjes was er ook. Maurice kon deze drang enigszins stillen, maar een eigen shortboard was toch wel zijn jongensdroom. Zoals de meesten deze onder de kerstboom, op een verjaardag of door zelf te sparen zouden krijgen, koos Pepijn voor een hele andere aanpak. In plaats van huiswerk maken achter de computer, was hij bezig met verschillende surffilmpjes op het net te zetten. Plimex, een online platform, had namelijk een wedstrijd gestart en hoe meer filmpjes, hoe meer kans op een surfboard. Niet veel later sleepte hij dan een mooi epoxy boardje binnen. 
 
Vanaf 2009 begint het surfen voor Pepijn serieuzere vormen aan te nemen. Het eerste NK wordt gesurft bij de junioren en de eerste sponsor wordt binnen gesleept. “Mijn eerste sponsor was Oxbow. Ik kreeg kleding, een wetsuit, een surfboard. Vanaf hier begon het voor mij echt.” Nog geen jaar later behoort hij tot het Dutch Junior Surfteam met onder andere Jelle de Roode, Dirk Hoogeveen, Joshua Groot en Alexander Alders. Dit team werd elke zondag getraind door Ruurd Mosterd en is in het seizoen van 2010-2011 afgereisd naar Ierland voor de Eurosurf. Binnen dit team heeft Pepijn veel progressie gemaakt, maar teambegeleiders besloten met een kleiner clubje verder te gaan en daar stopte voor Pepijn de tijd bij de HSA.
 
Zijn stop bij HSA leidde zeker niet tot een stop op zijn verlangen naar het surfen en het verlangen naar vooruitgang boeken. Meteen na de HSA kwam Pepijn bij Surf Benelux terecht, waar hij inmiddels al vijf jaar lang bij traint. Niet alleen Surf Benelux is in al die jaren veel gegroeid, maar ook hij bleef hier groeien. “Ik heb meegedaan aan elke wedstrijd en aan elke NK. Wedstrijden surfen is voor mij een goede challenge. Het haalt me uit m’n comfort zone en laat me zien hoe goed ik nou eigenlijk surf. Daarna weet ik altijd weer waar ik aan wil werken. Vrij surfen en wedstrijd surfen is zoiets anders en juist het contrast tussen vrij surfen en wedstrijd surfen, maakt surfen heel dynamisch.” Surf Benelux begon op een wat lager pitje, maar inmiddels traint Pepijn hier minimaal twee keer per week. En dan houden ze het niet alleen bij surftraining, maar ook bijvoorbeeld kracht-, skate- en zwemtraining komt langs.
 
Na velen wedstrijden heeft hij heel wat mooie plekken bemachtigd, maar niet elke wedstrijd ging even makkelijk voorbij. “Hij kon erg lekker surfen, maar tijdens de wedstrijden kon hij wel nog eens choken. Hij vond het moeilijk om in zijn kracht te komen en dat was erg moeilijk om te zien”, vertelt de vader van Pepijn. Later is dit omgedraaid. Een routine van onder andere rekoefeningen brengt hem in een veel betere concentratie, wat heeft geleid tot betere resultaten.
 
De grote concurrent toen Pepijn nog bij de junioren surfte was Jelle de Roode, maar toen Jelle ouder werd en moest gaan surfen bij de senioren zag Pepijn in 2014 zijn kans. Helaas werd deze kans net  weggekaapt door twee Franse jongens met een Nederlands paspoort, die hierdoor ook mochten deelnemen aan het NK. “Ik ben letterlijk nog nooit eerste geworden op een NK!” Volgens zijn ouders is er niks om zich druk over te maken: “Van de Nederlanders was jij gewoon de nummer 1.”
 
Na veel nationale wedstrijden en NK’s leek het deelnemen aan de QS voor Pepijn een logische volgende stap. “Hoe vet is het om met de (toekomende) pro’s te surfen? Daar is nog zo veel te leren van de beste, dus dan moet je daarmee in contact komen. Tijdens en na een NK of QS krijg ik ontzettend leuke, positieve en ondersteunende reacties van verschillende mensen en dat geeft mij ook weer een voldoening.”
 
Een lange weg en nu staat hij hier, tussen de beginnende pro’s, en leert hij meer dan ooit. Zijn volgende goal is minstens vierde worden op het NK en zich daarmee weer kwalificeren voor de QS in Europa. “Goed worden in surfen, is gewoon heel veel surfen en alle kansen aanpakken die je krijgt. Meedoen aan een officiële kwalificatie voor de ‘dream tour’ voelde onwerkelijk, maar toch ging het gebeuren. Niemand kon mij vertellen wat me te wachten stond, want een Nederlander die meedoet aan de QS komt niet vaak voor. Ik moest het allemaal zelf uitzoeken. En dat ik dan bijna mijn eerste heat maakte, zorgt voor een erg voldaan gevoel. Je moet nooit opgeven en blijven doen wat je leuk vindt.”

2022 

"Pepijn heeft onlangs een online cursus gelanceerd waarin je leert surfen. Alle informatie die je nodig hebt om de volgende stap te nemen in je surfen. Je meer informatie over de cursus vinden op www.surfacademypro.com"